Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΟΙ ΚΑΣΤΑΝΙΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙO (Συζήτηση μ` ένα δέντρο)


Μία μέρα, οι φίλοι μου κι εγώ πήγαμε μία βόλτα στο δάσος για να κάνουμε πικνίκ. Ξαπλώσαμε σε μία καστανιά για να ξεκουραστούμε. Ξαφνικά, ο φίλος μου ο Νίκος,  ένιωσε κάτι να τον σκουντάει και να του λέει «γεια»! Αμέσως μετά, η καστανιά ξεκίνησε να μας μιλάει. Μας ρώτησε από πού είμαστε. Εμείς τσιμπούσαμε τους εαυτούς μας για να δούμε αν ήταν όνειρο. Αλλά άδικα, ήτανε πραγματικότητα. Εμείς, δε διστάσαμε να της κάνουμε κάποιες ερωτήσεις.
-Πώς σε λένε;

-Καστανιά, αλλά έχω κι άλλο όνομα. Με φωνάζουν Αλήθεια, αν και είναι λίγο παράξενο.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ


Τ: Καλημέρα,  είστε  η κ. Ροδαλένια ;
Δ: Kαλημέρα , ναι εγώ είμαι. Τι θα θέλατε  ;
T: Ήθελα να πάρω συνέντευξη από ένα δέντρο και διάλεξα εσάς, τη ροδακινιά.
Δ: Ax! Πολύ μου αρέσουν οι συνεντεύξεις. Πάμε να αρχίσουμε…
Τ: To  όνομά σας ακριβώς ποιο είναι ;
Δ: Με λένε Ροδαλένια  Στρουμπουλή.
Τ: Πολύ ωραίο όνομα. Την ηλικία σας θα μου την πείτε ;
Δ: Βεβαίως, είμαι 25 χρονών.
Τ: Πού μεγαλώσατε ;
Δ: Μεγάλωσα σ΄ένα χωράφι , στην Επανωμή, παρέα με άλλα δέντρα.
Τ: Σας ποτίζανε πολύ ή όχι ;
Δ: Δεν έχω παράπονα με αγαπάνε πολύ!
Τ: Πώς είναι ο κορμός σας και πως ο καρπός σας ;
Δ: Ο κορμός μου είναι ψηλός, χοντρός και σκληρός. Στην αρχή έχω μικρά ανθάκια ροζ. Μετά πέφτουν και βγαίνουν ωραία στρογγυλά ροδάκινα.
Τ: Tα φύλλα σου τι χρώμα έχουν ;
Δ: Tα φύλλα μου είναι πράσινα, το φθινόπωρο όμως πέφτουν.
Τ: Για τους ανθρώπους και τα δέντρα τι σκέφτεσαι ;
Δ: Οι άνθρωποι με φροντίζουν, με ποτίζουν και με αγαπούν. Έχω ακούσει από άλλα δέντρα ότι κάποιοι άνθρωποι βάζουν φωτιές και κόβουν τα δέντρα. Στεναχωρέθηκα πολύ.
Τ: Τέλος, θα ήθελα μια ιστορία από κάποιο πουλί που έκατσε στα κλαδιά σου.
Δ: Θα σου πω την αγαπημένη μου ιστορία. Πριν από χρόνια ήρθε ένα σπουργιτάκι και με ρώτησε αν μπορούσε να κάτσει να ξεκουραστεί. Εγώ το άφησα με μεγάλη μου χαρά επειδή ήθελα παρέα. Την επόμενη μέρα ήρθαν άλλα πενήντα σπουργίτια και μου κάνανε παρέα!
Τ: Σας ευχαριστώ πολύ κ. Ροδαλένια για την ιστορία σας .
Δ: Κι εγώ σας ευχαριστώ . Πέρασα πολύ ωραία.. 

Γράφει ο Μπασκετμπολίστας

Η ΚΕΡΑΣΙΑ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ (Συζήτηση μ` ένα δέντρο)


Μια φορά και έναν καιρό καθώς περπατούσα, κάθισα κάτω από μια κερασιά για να ξεκουραστώ και να με σκιάσουν τα φύλλα της.
Ξαφνικά, ακούω κάτι μουγκρητά και κάποιος να φωνάζει το όνομά μου. Γυρνάω πίσω και τι να δω, η κερασιά μου φώναζε! Πήγα να φύγω τρομαγμένος αλλά το δέντρο άρχισε να μου λέει μην φεύγεις. Τελικά κατάλαβα ότι δεν είναι και τόσο τρομακτικό.
-Δε μου λες, με ρώτησε, αγαπάς τα δέντρα; Γιατί, αν τα αγαπάς, πες τους φίλους σου τους ανθρώπους να μη μολύνουν τόσο το περιβάλλον.
Το κοίταξα καλά και του είπα: 
-Μα πώς μια κερασιά σαν κι εσένα έχει φυτρώσει εδώ στη πόλη; Μιας και σου μιλάω μπορώ να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις; 
-Φυσικά, μου απάντησε.
-Πώς ήρθε ο σπόρος σου εδώ στη πόλη και άρχισες να φυτρώνεις με τόσο καυσαέριο;
-Δεν ξέρω το μόνο που θυμάμαι είναι ότι όταν ήμουν σποράκι μπήκα σε ένα κουβά και από εκεί βρέθηκα εδώ. Έτσι με τις βροχές, φύτρωνα και φύτρωνα, ώσπου έγινα έτσι.
-Έχει δοκιμάσει κανείς τον καρπό σου;
-Ναι, πολλοί. Κάθε φορά που δοκιμάζει κάποιος τα κεράσια μου, θέλει και άλλα, όμως θυμάται κάτι που έχει ξεχάσει και φεύγει βιαστικά.
-Για πες μας και για το κορμό σου.
-Όταν άρχισα να μεγαλώνω ο κορμός μου ήταν ένα κλαδάκι. Όμως με τον καιρό χόντραινε και χόντραινε και τελικά έγινε τόσο.
-Τα φύλλα τι χρώμα έχουν; Βλέπω μόνο πράσινο χρώμα αλλά μήπως πιο μέσα έχουν άλλο χρώμα;
-Ναι. Μερικά φύλλα μου έχουν χρώμα κίτρινο ή πορτοκαλί, μιας κι έχουμε φθινόπωρο. Τα υπόλοιπα φύλλα μου είναι πράσινα όπως το είπες κι εσύ.
-Τι νιώθεις για τους ανθρώπους;
-Είμαι λίγο θυμωμένη μαζί τους, γιατί δεν με προσέχουν και πολύ. Αλλά μερικοί άνθρωποι έρχονται και με ποτίζουν. Αυτούς τους αγαπάω.
-Για τα άλλα δέντρα τι νιώθεις;
-Για τα άλλα δέντρα νιώθω λίγο ζήλια, γιατί οι άνθρωποι που τρώνε τους καρπούς τους θάβουν τα κουκούτσια στο χώμα και θα φυτρώσουν πολλά ακόμη δέντρα ενώ τα δικά μου κουκούτσια τα πετάνε στους κάδους, ώστε με αυτόν τον τρόπο να μην υπάρχουν άλλες κερασιές.
-Μήπως έχεις ακούσει καμιά ιστορία για τα πουλιά που κάθονται στα κλαδιά σου;
-Ναι, έχω ακούσει.
-Για πες μας κι εμάς.
-Να, λένε ότι είναι τα μόνα που επιβίωσαν από την καταστροφή των δεινοσαύρων, Υπερηφανεύονται πολύ γι’ αυτό. Λένε επίσης ότι είναι τα πιο τυχερά, γιατί μπορούν να πετάνε.
-Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Θα σε επισκέπτομαι κάθε μέρα και θα σε ποτίζω.
Γράφει ο Χ. Κ.

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Μουσείο ελιάς



Πάτησε τον παρακάτω σύνδεσμο και κάνε μια εικονική περιήγηση σε ένα μουσείο ελιάς και παρατήρησε-μάθε-δες.
                             http://www.olivemuseumvouves.com/virtualtours.aspx?lang=el

Μαγειρεύουμε... με ελιές!!!;;;;


Ελιόψωμο στολίδι
Αν θέλεις να φτιάξεις αυτό το πεντανόστιμο και πανέμορφα οπτικά ελιόψωμο, πάτησε τον παρακάτω σύνδεσμο και... καλή σας όρεξη!!!!

Ελιόψωμο  στολίδι

Ο Πλάτανος (Κουβεντιάζοντας μ` ένα δέντρο)


Μια ηλιόλουστη μέρα του καλοκαιριού στο μικρό, επαρχιακό χωριό που πηγαίνω τις αργίες και τις γιορτές, πέρασα μια παράξενη και σίγουρα αξέχαστη εμπειρία! Καθώς κεντούσα το πολύχρωμο και ατέλειωτο κάδρο μου, καθισμένη στον ξεχαρβαλωμένο καναπέ του διαδρόμου, άκουσα κάποιες σταγόνες να πέφτουν στο παράθυρο και ύστερα να κυλούν στο μαρμαρένιο περβάζι. Για στάσου! Ήταν κάποιες σταγόνες από το ποτιστήρι της γιαγιάς, που έριχνε νερό στις διψασμένες ορχιδέες. Παράτησα το κέντημα στην άκρη του καναπέ, φόρεσα τα παπούτσια μου και βγήκα έξω. Όταν κοντοστάθηκα δίπλα της, αυτή μου χαμογέλασε και μου έδωσε μισογεμάτο το ποτιστήρι και ανάλεβε να  ποτίσει τις άλλες πόες στην άκρη του κήπου με το λάστιχο. Ορτανσίες, γαρίφαλα, χρυσάνθεμα… Οπ!

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Τρεις Ιεράρχες




Ως Τρεις Ιεράρχες αναφέρονται οι τρεις επιφανείς άγιοι και θεολόγοι της χριστιανικής θρησκείας, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο Μέγας και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός ή Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Αναδείχθηκαν πατέρες της εκκλησίας και άγιοι. Η σοφία και η δράση τους τους έδωσε τον τίτλο των μεγίστων φωστήρων, όπως ψέλνεται και στο τροπάριό τους: «Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος...».
Και οι τρεις έδειξαν προσήλωση στη χριστιανική θρησκεία κι η ζωή τους ήταν γεμάτη από τους αγώνες τους γι' αυτή. Τα συγγράμματά τους, αλλά και η προφορική τους διδασκαλία έδωσαν δόξα και αίγλη στη χριστιανική παιδεία.
Γαλουχημένοι με τα βαθιά νοήματα της θρησκείας και άριστοι γνώστες της αρχαίας ελληνικής σοφίας, συνδύασαν τις γνώσεις τους αυτές και πρόσφεραν τις πρώτες βάσεις στη διαμόρφωση της ελληνοχριστιανικής παιδείας και του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Για τη μεγάλη προσφορά τους στα γράμματα ανακηρύχτηκαν άγιοι προστάτες των γραμμάτων, των μαθητών και γενικά της σπουδάζουσας νεολαίας.
Για τη σοφία τους και τη χριστιανική τους ζωή, η ορθόδοξη Εκκλησία τους ονόμασε αγίους και γιορτάζουν ο καθένας ξεχωριστά. Αλλά επειδή δημιουργήθηκε μια διαφωνία μεταξύ των χριστιανών για το ποιος από τους τρεις πρόσφερε τα περισσότερα, αποφασίστηκε και καθιερώθηκε από τα τέλη του 4ου αιώνα να υπάρχει και για τους τρεις μια κοινή γιορτή στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους. Κι επειδή είναι και προστάτες των γραμμάτων, καθιερώθηκε αυτή η γιορτή να είναι και γιορτή των γραμμάτων και της ελληνοχριστιανικής παιδείας. Η καθιέρωση αυτή έγινε μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και από το 1842 η γιορτή καθιερώθηκε ως εκπαιδευτική από τη σύγκλητο του πανεπιστήμιου Αθηνών. Η γιορτή αυτή επεκτάθηκε και στα γυμνάσια και στα δημοτικά σχολεία που την ημέρα αυτή αργούν και οργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις και τελετές στη μνήμη των Αγίων.

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Ελιά η ευλογημένη!



Μάθε για την ελιά  (στο site θα βρεις πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ελιά στη ζωγραφική, στη λαογραφία, στις παραδόσεις)

(πίνακας του γνωστού ζωγράφου Θεόφιλου)


      Τι σου θυμίζει αυτός ο πίνακας;



Ας θαυμάσουμε κάποιους πίνακες ζωγραφικής με θέμα την ελιά!



Αιτίες, αφορμές Πελοποννησιακού πολέμου (Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού)

Πελοποννησιακός πόλεμος





Η Σικελική εκστρατεία


Πηγή: daskalabm3.blogspot.gr

Η ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ,Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ




Η ΜΙΚΡΗ ΓΛΥΚΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ


Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε ένα όμορφο δάσος η Super Γιαγιά και η Γλυσκουφίτσα. Το σπίτι τους ήταν σοκολατένιο και στην αυλή του είχε ένα συντριβάνι που έσταζε γλυκά. Ένα πρωινό όταν ξύπνησαν και βγήκαν έξω στην αυλή τους για να ποτίσουν τα  γλυφιτζούρια τους είδαν ένα τεράστιο ελικόπτερο που μετέφερε τον πιο διάσημο κυνηγό ταλέντων που τον έλεγαν  Καλό Λύκο. Αυτή τη φορά είχε ακούσει πόσο ωραία τραγουδάει η Γλυκοσκουφίτσα και θέλησε να την βγάλει στην ελληνική τηλεόραση. Η Super Γιαγιά και η Γλυκοσκουφίτσα όταν το άκουσαν αυτό χάρηκαν πολύ και η Γλυκοσκουφίτσα μέσα σε ένα λεπτό ετοίμασε τα πράγματά της κι ανέβηκε στο ελικόπτερο. Όταν ο κυνηγός τους είδε τους άφησε να απογειωθούν και μετά πυροβόλησε τον έλικα. Η Γλυκοσκουφίτσα φώναξε στη Γιαγιά : «Γιαγιά βοήθειααααα!!!!!!!!!» Η Super Γιαγιά πέταξε προς τα εκεί και σήκωσε το ελικόπτερο για να μην πέσει κάτω, το προσγείωσε με ασφάλεια και τους προσκάλεσε για τσάι.





 Γράφει η ομάδα των: Μηχανόβιος, Λουλουδένια, Χρυσόψαρο, Τιγράκι



Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Φτιάχνουμε ιστορίες;


Τι συμβαίνει όταν μια πέτρα φαντασίας χτυπά τη λέξη ΛΥΚΟΣ και δημιουργεί καινούριες; Πώς τα παιδιά θα φωλιάσουν στην ιστορία τις λέξεις λουκουμάκια, ύποπτα,κρουαζιέρα, ουρανός, σταφύλια;

Γεννημένος… «ζαχαροπλάστης»!
Κάποτε, σε ένα σπίτι φτιαγμένο από πολύχρωμα τουβλάκια Lego, ζούσε ένας τεμπέλης λύκος κάθε μέρα διάβαζε γελοιογραφίες και έκανε συλλογή από γύρη αγριολούλουδων. Μερικοί λύκοι τον φώναζαν ατάλαντο και άχρηστο, μα ο Τενζίν ήξερε πολύ καλά πως δεν ήταν. Παρόλο που είχε μια πολύ μικρή κουζίνα στο σπίτι του, έκανε απίστευτα λουκουμάκια  και ζαχαρωτά που έτρωγε κάθε μεσημέρι. Μια μέρα με πεντακάθαρο, μωβ ουρανό ο Τενζίν πήρε τον κατήφορο του κακοτράχαλου βουνού για να συναντήσει τον παλιό του φίλο, τον Τζιβς που τον  περίμενε σε μια καταπράσινη πλαγιά μαζί με μια… έκπληξη !!! Μόλις ο Τενζίν πέρασε τις τεράστιες πέτρες, είδε μερικές κόκκινες παπαρούνες εδώ και εκεί, και μόλις σήκωσε τη ματιά του είδε ένα τεράστιο τραπεζομάντιλο στρωμένο κάτω, πολλά τυροπιτάκια, σταφύλια και μαρμελάδες μαζί με έναν ύποπτα χαρούμενο Τζιβς…
-Γεια σου, Ταρζάν! Είπε ο Τζιβς.
-Ε, Τζιβς δε με λένε Ταρζάν, αλλά Τενζίν!
-Συγνώμη, αλλά έχουμε πολύ καιρό να βρεθούμε και δεν θυμάμαι πολλά για εσένα, εξάλλου για αυτό σε κάλεσα εδώ, για να ξαναμάθουμε ο ένας τον άλλον.
Και οι δυο κάθισαν στο ριγέ τραπεζομάντιλο και άρχισαν να δοκιμάζουν λιχουδιές. Έκανε κρύο και ο Τενζίν έβαλε  τα χέρια του βαθιά στις τσέπες. Καταλάθος έπιασε μια καραμέλα που είχε φτιάξει χθες και σκέφτηκε να την χαρίσει στον Τζιβς.
-Ορίστε, Τζιβς, αυτή είναι μια καραμέλα που έφτιαξε εχθές το βράδυ.
-Μμ… εσύ την έφτιαξες είπες;!
Ο Τενζίν έγνεψε καταφατικά. Μόλις τελείωσαν το Πικ-νικ, οι δυο φίλοι πήγαν σε ένα ροζ κτίριο με αυτοκόλλητα που απεικόνιζαν τούρτες σοκολάτας και ο Τζιβς έδωσε ένα χαρτί στον Τενζίν λέγοντάς του:
-Υπόγραψε εδώ, δείχνοντάς του ένα κενό σημείο του χαρτιού.
- Για ποιόν λόγο; Απόρησε ο Τενζίν.
-Είναι ένας διαγωνισμός ζαχαροπλαστικής, που αν κερδίσεις θα πάρεις 10.000 ευρώ και επίσης, εάν δεν κάνεις γρήγορα, θα κλείσουν οι συμμετοχές και θα μείνεις απέξω!
-Καλά, καλά, είπε και έκανε μια μικρή μουτζούρα σε εκείνο το σημείο.
Ύστερα άρχισε να ετοιμάζετε φορώντας μια μπλε ποδιά και έναν άσπρο σκούφο. Ο κριτής που θα δοκίμαζε και θα έκρινε τα πιάτα του βροντοφώναξε:
-Αρχίζουμε σε…1,2,3…ΠΑΜΕ!
Ο Τενζίν όλο άγχος ξεκίνησε να φτιάχνει ένα κέικ από πορτοκάλι και κομμάτια φράουλας. Ο Τζιβς τον παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή. Όταν τα 10 τελευταία δευτερόλεπτα κυλούσαν γοργά,  πασπάλιζε με άχνη το κέικ του. Μόλις ο κριτής βαθμολόγησε τα πιάτα τους, ανακοίνωσε τα αποτελέσματα:
1η: Λίνα η Καγκουρίνα!
2ος: Τενζίν ο Λύκος!
Ο Τενζίν και ο φίλος του όλο χαρά πήραν το εισιτήριο τους για κρουαζιέρα. Ένα ηλιόλουστο σαββατοκύριακο χάρηκαν το βραβείο τους στα τιρκουάζ νερά μια θάλασσας και από τότε δεν χώρισαν… ΠΟΤΕ!!!
Γράφουν οι: Χρυσοπηγή, Tweety,Γλυκουλίνι, Ζαχαρούλα  Ομάδα: "Οι απίθανοι"