Ταξίδι στη Θάσο

Τον περασμένο Ιούλιο ξεκινήσαμε από τη Θεσσαλονίκη με τον πατέρα και την μητέρα μου για το νησί της Θάσου.

      Αφού ταξιδέψαμε μέχρι την Καβάλα με το αυτοκίνητό μας, φτάσαμε στο λιμάνι και είδαμε το πλοίο που θα μας πήγαινε στο νησί. Κόψαμε εισιτήρια και ο πατέρας μου έβαλε το αμάξι μέσα στο πλοίο. Μπήκαμε κι εμείς και το θαλασσινό ταξίδι μας άρχισε. Καθώς προχωρούσε το καράβι βλέπαμε τα σπίτια της Καβάλας όλο και πιο μικρά, αλλά πολύ όμορφα.

      Η θάλασσα ήταν ήρεμη και το καράβι δεν μας κουνούσε καθόλου. Ήμασταν στο πάνω μέρος του πλοίου, που είναι ανοιχτό, και βλέπαμε ό,τι υπήρχε στη θάλασσα, όπως βάρκες με ψαράδες που σήκωναν τα δίχτυα τους, γρι-γρι που πήγαιναν στην ιχθυόσκαλα να πουλήσουν τα ψάρια που είχαν πιάσει, ταχύπλοα που έτρεχαν πολύ γρήγορα και ήταν σαν να πετούσαν και μερικά μικρά νησάκια ακατοίκητα.

Στη διαδρομή αυτή είχαμε παρέα και αρκετούς γλάρους που δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν από κοντά μας γιατί τους ταΐζαμε μπισκότα από το μπαρ του πλοίου. Κάποιος γλάρος μάλιστα τσίμπησε το δάχτυλο ενός μικρού παιδιού που τον τάιζε και αυτό έβαλε τα κλάματα.

Η πιο ωραία εμπειρία μας όμως ήταν όταν ξαφνικά εμφανίστηκαν δίπλα στο καράβι μας μερικά γκριζωπά δελφίνια που παράβγαιναν με το καράβι μας ποιος θα κολυμπήσει πιο γρήγορα. Έκαναν και μερικά άλματα βγαίνοντας απ΄το νερό και τότε όλοι χειροκροτήσαμε ενθουσιασμένοι.

Μετά από λίγο τα δελφίνια έφυγαν και συνεχίσαμε τον δρόμο μας, ενώ κοντεύαμε να φτάσουμε στον Πρίνο. Καθώς μπαίναμε στο λιμάνι του Πρίνου της Θάσου, είδαμε τους γλάρους που βουτούσαν στη θάλασσα και έπιαναν μερικά ψάρια που τα σήκωνε στην επιφάνεια της θάλασσας το καράβι με τις προπέλες του.

Τελικά φτάσαμε στο νησί και κατεβήκαμε απ' το πλοίο για να πάμε στο χωριό του πατέρα μου, την Καλλιράχη. 'Ηταν ένα συναρπαστικό ταξίδι που με γέμισε χαρά και εμπειρίες και θα μου μείνει αξέχαστο. 

Γράφει ο Λευτέρης Α.