Νερό, πηγή ζωής! Για πόσο άραγε;

Η ιστορία του ανθρώπου ήταν πάντα άμεσα συνδεδεμένη με το νερό. Ο πρωτόγονος άνθρωπος φρόντιζε να κατοικεί και να ζει κοντά στις πηγές, στους ποταμούς και τις λίμνες. Όλοι οι μεγάλοι αρχαίοι πολιτισμοί άνθισαν γενικώς κατά μήκος των μεγάλων ποταμών, όπως ο αιγυπτιακός κατασκευάζοντας φράγματα και κάθε είδους υδρευτικά συστήματα εξασφαλίζει το απαραίτητο νερό και πολλές φορές το φέρνει κοντά του από αρκετά μακρινές αποστάσεις.

            Αντιμετωπίζουμε όμως ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Τα αποθέματα του γλυκού νερού που υπάρχουν στη γη και που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους ανθρώπους είναι λιγοστά, μόλις το 0,01% των νερών, αλμυρών και γλυκών του πλανήτη. Αυτά τα λιγοστά αποθέματα γλυκού νερού που υπάρχουν εμείς οι άνθρωποι, αντί να τα χρησιμοποιούμε με μέτρο για να μην εξαντληθούν, τις περισσότερες φορές τα σπαταλάμε χωρίς κανένα μέτρο, κυρίως για πότισμα των καλλιεργειών  (άρδευση), με αποτέλεσμα να μειώνεται ακόμη περισσότερο η ποσότητά τους. Επιπλέον, πολλές φορές ρυπαίνουμε τις πηγές του γλυκού νερού, κυρίως με βιομηχανικά και χημικά απόβλητα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν τα αποθέματα του νερού. Έτσι το νερό πια δεν επαρκεί για να καλύπτει τις ανάγκες όλων των κατοίκων του πλανήτη.

            Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι περιοχές του πλανήτη μας στις οποίες τα γλυκά νερά εξαντλούνται συνεχώς οδηγούνται σε ερημοποίηση. Ερημοποίηση σημαίνει ότι τεράστιες εκτάσεις έχουν ήδη γίνει ή θα γίνουν στο μέλλον έρημοι. Και, όπως γνωρίζουμε, στην έρημο δεν μπορεί να ζήσει τίποτα, ούτε άνθρωπος ούτε ζώα ούτε φυτά. Παράλληλα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι υπολογίζεται θα πεθάνουν από λειψυδρία και από μολυσμένα νερά. Η Αφρική και η Ασία έχουν πολύ σοβαρό πρόβλημα ενώ σύντομα θα έχει και η νότια Ευρώπη, αν δεν κάνουμε κάτι.