Η μικρή ηλιαχτίδα

 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μικρή ηλιαχτίδα που έβλεπε έβλεπε και ξαναέβλεπε τις πόλεις και τα χωριά καθώς αναστέναζε. Ο Ήλιος όταν την είδε έτσι την ρώτησε:

-Γιατί είσαι στεναχωρημένη;

-Δεν είμαι στεναχωρημένη απλώς θα ‘θελα να κατέβω σε μια πόλη ή σε ένα χωριό να δω πώς είναι η ζωή εκεί πέρα.

-Εντάξει, μπορείς να κατέβεις αλλά θα έρθεις πίσω όταν σε φωνάξω.

-Εντάξει!!! Μπορώ να φύγω τώρα;

-Φύγε και να προσέχεις.

Τότε η ηλιαχτίδα ξεκόλλησε από τον ήλιο και κατέβηκε κάτω. Ξαφνικά, συννέφιασε και χάθηκε, δεν ήξερε πού να πάει και περιπλανιόταν πάνω από την ατέλειωτη θάλασσα. Μια μέρα ο καιρός κρύωσε και ξαφνικά άρχισε να βρέχει. Η ηλιαχτίδα πέταξε λίγο ακόμα, μπας και η βροχή σταματήσει. Αλλά δεν σταμάτησε και φοβήθηκε, επειδή ο ήλιος ήταν πίσω από τα σύννεφα και νόμιζε ότι δεν την προστάτευε πια και φώναξε:

-ΗΛΙΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ!!!!!!!!!!!!!!

Όταν την άκουσε ο ήλιος της είπε:

-Μην φοβάσαι, απλώς μπες στην πύλη που θα σου στείλω για να βρεθείς πάλι κοντά μου.

Έτσι έγινε κι από τότε η μικρή ηλιαχτίδα δεν ξαναπήγε πουθενά μόνη της.