Η ΚΕΡΑΣΙΑ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ (Συζήτηση μ` ένα δέντρο)

Μια φορά και έναν καιρό καθώς περπατούσα, κάθισα κάτω από μια κερασιά για να ξεκουραστώ και να με σκιάσουν τα φύλλα της.
Ξαφνικά, ακούω κάτι μουγκρητά και κάποιος να φωνάζει το όνομά μου. Γυρνάω πίσω και τι να δω, η κερασιά μου φώναζε! Πήγα να φύγω τρομαγμένος αλλά το δέντρο άρχισε να μου λέει μην φεύγεις. Τελικά κατάλαβα ότι δεν είναι και τόσο τρομακτικό.
-Δε μου λες, με ρώτησε, αγαπάς τα δέντρα; Γιατί, αν τα αγαπάς, πες τους φίλους σου τους ανθρώπους να μη μολύνουν τόσο το περιβάλλον.
Το κοίταξα καλά και του είπα: 
-Μα πώς μια κερασιά σαν κι εσένα έχει φυτρώσει εδώ στη πόλη; Μιας και σου μιλάω μπορώ να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις; 
-Φυσικά, μου απάντησε.
-Πώς ήρθε ο σπόρος σου εδώ στη πόλη και άρχισες να φυτρώνεις με τόσο καυσαέριο;
-Δεν ξέρω το μόνο που θυμάμαι είναι ότι όταν ήμουν σποράκι μπήκα σε ένα κουβά και από εκεί βρέθηκα εδώ. Έτσι με τις βροχές, φύτρωνα και φύτρωνα, ώσπου έγινα έτσι.
-Έχει δοκιμάσει κανείς τον καρπό σου;
-Ναι, πολλοί. Κάθε φορά που δοκιμάζει κάποιος τα κεράσια μου, θέλει και άλλα, όμως θυμάται κάτι που έχει ξεχάσει και φεύγει βιαστικά.
-Για πες μας και για το κορμό σου.
-Όταν άρχισα να μεγαλώνω ο κορμός μου ήταν ένα κλαδάκι. Όμως με τον καιρό χόντραινε και χόντραινε και τελικά έγινε τόσο.
-Τα φύλλα τι χρώμα έχουν; Βλέπω μόνο πράσινο χρώμα αλλά μήπως πιο μέσα έχουν άλλο χρώμα;
-Ναι. Μερικά φύλλα μου έχουν χρώμα κίτρινο ή πορτοκαλί, μιας κι έχουμε φθινόπωρο. Τα υπόλοιπα φύλλα μου είναι πράσινα όπως το είπες κι εσύ.
-Τι νιώθεις για τους ανθρώπους;
-Είμαι λίγο θυμωμένη μαζί τους, γιατί δεν με προσέχουν και πολύ. Αλλά μερικοί άνθρωποι έρχονται και με ποτίζουν. Αυτούς τους αγαπάω.
-Για τα άλλα δέντρα τι νιώθεις;
-Για τα άλλα δέντρα νιώθω λίγο ζήλια, γιατί οι άνθρωποι που τρώνε τους καρπούς τους θάβουν τα κουκούτσια στο χώμα και θα φυτρώσουν πολλά ακόμη δέντρα ενώ τα δικά μου κουκούτσια τα πετάνε στους κάδους, ώστε με αυτόν τον τρόπο να μην υπάρχουν άλλες κερασιές.
-Μήπως έχεις ακούσει καμιά ιστορία για τα πουλιά που κάθονται στα κλαδιά σου;
-Ναι, έχω ακούσει.
-Για πες μας κι εμάς.
-Να, λένε ότι είναι τα μόνα που επιβίωσαν από την καταστροφή των δεινοσαύρων, Υπερηφανεύονται πολύ γι’ αυτό. Λένε επίσης ότι είναι τα πιο τυχερά, γιατί μπορούν να πετάνε.
-Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Θα σε επισκέπτομαι κάθε μέρα και θα σε ποτίζω.
Γράφει ο Χ. Κ.